چه با استرس می گذرد این روزها، پریشان، پراضطراب، پر استرس...  گاهی آنقدرها استرس دارم که نه می توانم بنشینم، نه می توانم بلند شوم، قدم هایی بیهوده که در خانه برمیدارم. شاید آنقدرها هم استرس نداشته باشد. اما احساس می کنم برنامه هایم اندکی به عقب افتاده است، شاید فقط به خاطر همین اینقدر استرس دارم. امروز بین ظهر و عصر آیه ای خواندم که شاید اینروزها باید همین آیه را علم کنم، باید دقیقا همین آیه را اجرا کنم. امروز بیشتر از هر روز دیگری احساس کردم که کارها خوب پیش نمی رود اما وقتی همین آیه را خواندم آرامشی دست داد که می گفت صبر لازم است. می گفت صبر کن و خوب باش تا خوب کارها پیش رود.

لَتُبْلَوُنَّ في‏ أَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مِنَ الَّذينَ أَشْرَکُوا أَذىً کَثيراً وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ

محققاً شما را در مال و جان آزمایش خواهند کرد و از آنها که پیش از شما کتاب آسمانی به آنها داده شد و از مشرکان زخم زبان بسیار خواهید شنید، و اگر صبر پیشه کرده و پرهیزکار شوید ( البته ظفر یابید ) که ثبات و تقوا سبب قوت اراده در کارهاست.